2.000 rok p.n.e. Na podstawie odkryć archeologicznych ustalono, że na dzisiejszych terenach Rzucewa 4000 lat temu istniała osada rybacko – łowiecka. Foka, która w epoce kamiennej licznie występowała w Bałtyku, była głównym źródłem pożywienia, stąd osadę rzucewską nazywa się również osadą łowców fok.
1272 rok Mściwoj II – syn Świętopełka utworzył kasztelanię pucką. Rzucewo najprawdopodobniej należało do kasztelana puckiego.
1294 rok Na mocy zapisu zmarłego Mściwoja tereny puckie znalazły się pod władzą księcia wielkopolskiego – Przemysła II.
1296 rok Rządy na Pomorzu i w Wielkopolsce objął książę kujawski – Władysław Łokietek.
1308 rok Krzyżacy rozpoczęli podbój Pomorza. Ostatecznie ziemie puckie i rzucewskie zajęli Krzyżacy. Reprezentantem zakonu na ziemiach puckich został Rybicki
1380 rok Właścicielami Rzucewa, Błądzikowa i Osłonina zostali Mikołaj i Tymoteusz Schonnegghe.
1454-1466 Osada rzucewska zniszczona została przez wojska zaciężne podczas wojny polsko – krzyżackiej. Traktat toruński z 19 października 1466 roku przywrócił ostatecznie Pomorze Gdańskie Polsce.
1483 rok Dobra rzucewskie zostały sprzedane mieszczaninowi puckiemu Jakubowi Molnerowi, który odsprzedał je następnie rodzinie Siemens.
ok.1500 rok Rzucewo przejęła rodzina Bolszewskich z Bolszewa. Bolszewscy posiadali potwierdzony przywilej królewski na łowienie ryb w Zatoce. W 1548 roku Rzucewo oraz 26 osad rybackich nad Zatoką Pucką, otrzymało potwierdzenie tego przywileju.
1578 rok Majątek został zakupiony przez Ernesta Wejhera – znanego w czasach Zygmunta Augusta dowódcy wojskowego. W Rzucewie Wejher wybudował pod koniec XVI wieku dwór, zwany I Dworem Wejherów.
1597 rok Ziemie rzucewskie odziedziczył syn Ernesta Wejhera – Jan (urodzony w 1580 roku). Jan Wejher, podobnie jak jego ojciec, uczestniczył m.in. w 1593r. w wyprawach Zygmunta III Wazy po koronę i tron szwedzki.
1626 rok Rzucewo zajęli Szwedzi. W czasie tym I Dwór Wejhera został splądrowany i zniszczony przez wojska szwedzkie. Ziemie rzucewskie odziedziczył Jakub Wejher. Około roku 1655 na mapach ponownie pojawił się Dwór Wejherów (Weiershoff). Dwór służył również Radziwiłłom, Sobieskim i Przebendowskim. Po śmierci Jakuba Wejhera dobrami zarządzała Joanna Katarzyna z Radziwiłłów – druga żona Wejhera, a po niej majątek rzucewski 20.06.1665 roku odziedziczyły córki z pierwszego małżeństwa Jakuba Wejhera. W ich imieniu zarządza J.Wolski.
1676 rok Córki Wejhera sprzedają dobra rzucewskie Michałowi Kazimierzowi Radziwiłłowi – podkanclerzemu i hetmanowi polnemu litewskiemu, który był ich właścicielem przez 5 lat – do 1681 roku.
1681 rok Dobra wejherowsko – rzucewskie przejęła wdowa po Radziwille – Katarzyna z domu Sobieska.
1685 rok Katarzyna przekazała ziemie rzucewskie swemu bratu – królowi Janowi III Sobieskiemu. Król bywał na ziemiach rzucewskich i puckich 22-28.09.1677r. oraz 28.01.1678. Wiadomo również, że na terenach rzucewskich bywała wielokrotnie z dziećmi królowa Marysieńka.
1697 rok Po śmierci króla Jana III Sobieskiego dobra rzucewskie objęła wdowa – Maria Kazimiera (ukochana Marysieńka), po niej syn Aleksander, który przebywając na południu Polski Rzucewa już nie odwiedził. Po nim ziemie przejął drugi syn Marysieńki - Jakub.
1720 rok Ostatecznie ziemie rzucewskie i wejherowskie kupił za wysoką jak na ówczesne czasy kwotę 160.000zł. Jerzy Piotr Przebendowski – jeden z najzamożniejszych ludzi XVIII wieku na Pomorzu.
1734 rok Dwór Wejhera został zniszczony przez Rosjan podczas oblężenia Gdańska.
1774 rok Ignacy Przebendowski zmuszony był sprzedać dobra rzucewskie kuzynowi – generałowi Józefowi Przebendowskiemu.
1782 rok Kolejnym właścicielem Rzucewa został Aleksander Gibsone – kupiec, z pochodzenia Szkot. Ojciec Aleksandra – Archibald Gibsone był obywatelem gdańskim.
1790 rok 6 listopada dobra nabył hrabia Otton Henryk Keyserlingk – siostrzeniec Aleksandra Gibsone, który był właścicielem ziem rzucewskich i wejherowskich do 1827 roku. Po śmierci Ottona dobra rzucewskie odziedziczyła córka Ottona – Emma Gertruda, a dobra wejherowskie pozostały w rękach rodziny Keyserlingk.
1835 rok Nastąpiło formalne przejęcie Rzucewa przez Emmę von Keyserlingk, która wnosi majątek jako wiano do związku z Gustawem von Below w 1837 roku.
1840 –1845 Na podstawie projektu znanego niemieckiego architekta Fryderyka Augusta Stülera powstał neogotycki pałac. Nad wejściem do pałacu Stüler umieścił podwójny herb fundatorów Gustawa Fryderyka Eugena von Below oraz Emmy Gertrudy z domu von Keyserlingk.
1853 rok Po śmierci Gustawa dobra przejął syn Karol Emil Teodor Gustaw von Below, który wybudował kaplicę grobową.
1871 rok Po śmierci Karola Rzucewo (rezydencję letnią), Osłonino i Sławutówko (rezydencję zimową) – majątku liczącego pierwotnie ok.3,5tysiąca hektarów - przejmuje syn Gustaw von Below z żoną Henriettą. Majątkiem w ostatnich latach życia Gustawa von Below zajmował się wnuk – hrabia Albrecht von Krokow. W marcu 1945 roku Albrecht von Krokow wraz z żoną oraz nienarodzonym synem Ulrichem wyjeżdża z Rzucewa do Niemiec. Gustaw von Below zmarł na atak astmy w 1940 roku. Jego żona została okrutnie zamordowana przez Rosjan w Sławutówku 7 marca 1945 roku.
1945 rok Zakończyła się II Wojna Światowa. Rzucewo stało się własnością Państwa Polskiego. Majątek uległ parcelacji. Część gospodarczą przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne, a w pałacu umieszczono Technikum Hodowli Roślin i Nasiennictwa oraz Zasadniczą Szkołę Zawodową. II wojnę światową pałac i ogród przetrwał bez uszczerbku - nowy właściciel przejął obiekt w dobrym stanie. Od 1971 roku pałac pełnił funkcję obiektu kolonijnego.
1972 rok 4 stycznia pałac (wybudowany w latach 1840-45) oraz ogród (założony w IIpoł. XVIIIw.) został wpisany Decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do Rejestru Zabytków
1975 rok Pałac opuściła szkoła. Od tego czasu zaczął się proces niszczenia obiektu. Właścicielami byli kolejno Zarząd Portu w Gdyni, Stocznia Gdańska im.Lenina, Urząd Wojewódzki w Gdańsku.
1983 rok 22 kwietnia pałac przejął Centralny Związek Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego „Cepelia”. Cepelii udało się wykonać wiele ważnych prac budowlanych – m.in. podniosła dach w lewym skrzydle pałacu.
1997 rok Po dwu i pół roku intensywnych prac zabytkowy zespół pałacowo – parkowy zostaje zamieniony na obiekt świadczący usługi hotelarskie, gastronomiczne oraz rekreacyjne. Powstaje Zamek Jan III Sobieski – miejsce wypoczynku dla ludzi ceniących spokój i wygodę oraz dla tych, których urzekła historia.
